Γεωργία Παπανικολάου – Φιλόλογος
Αθλοπαιδιά ή Αθλοπαιδεία
Πολλές φορές στην καθημερινή μας επικοινωνία, λόγω της συχνής χρήσης τους, συνηθίζουμε κάποιες εκφράσεις και τις αναπαράγουμε με βεβαιότητα. Θεωρούμε ότι είναι σωστές, όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο!
Μία από αυτές είναι η λέξη ΑΘΛΟΠΑΙΔΙΑ. Η λέξη αυτή τονίζεται στη λήγουσα (τελευταία συλλαβή της λέξης), γιατί ετυμολογικά αποτελείται από τις λέξεις άθλος + παιδιά. Η σημασία της δε μας κάνει να ανατρέξουμε στα παιδικά μας χρόνια, τα οποία ήταν γεμάτα με αθλοπαιδιές, δηλαδή ομαδικά παιχνίδια!
Αν τώρα τονίσουμε την λέξη στην παραλήγουσα, αλλά με την ίδια ορθογραφία, τότε μόλις προφέραμε μια ανύπαρκτη λέξη.
Προσθέτοντας εντούτοις ένα “ε” στη λέξη παιδια, οπότε μεταβιβάζοντάς την σε παιδεία, τότε δημιουργήσαμε μία λέξη σύνθετη από τον άθλο + παιδεία, με σημασία την εκπαίδευση στα αθλήματα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι λέξεις δεν είναι ομόηχες/ ομώνυμες, γιατί δεν τονίζονται με τον ίδιο τρόπο, ούτε γράφονται με τον ίδιο τρόπο.
Άρα γιατί τόσο συχνό λάθος; Η απάντηση δική σας…